Elif'in odası hala aynı kokuyor.
Geçen senelerden çok farklı şeyler konuşsak da hala aynı şekilde anlıyoruz birbirimizi.
Sadece;
Sokağa çıktığımda ayaklarım nerede yürüdüğünü fark etmiyor.
Gözlerim sanki dün gördüğü şeylere bakıyormuş gibi bakıyor.
İnsanlar ve arabalar daha yavaş, tek fark bu gibi.
Belki de değil.
Bilmiyorum.
Artık ayırt edemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder